En nu de Droom Over is...
Film over de Surinaamse dichter Michael Slory en zijn verhouding tot Nederland, zijn creoolse afkomst en vrouwen.
Michael Arnoldus Slory(1935) wordt algemeen erkend als de belangrijkste dichter van Suriname. Opgegroeid in Totness, de hoofdstad van het ‘kokosdistrict’ Coronie, en opgevoed met het katholieke geloof, ontwikkelde Slory belangstelling voor de Surinaamse cultuur met haar winti-rituelen en een schat aan muziek. Voor zijn studie Spaans kwam hij naar Nederland, waar hij begin jaren zestig debuteert met de bundel Sarka/Bittere strijd. Na nog twee dichtbundels in het Nederlands te hebben geschreven, besloot hij zich vanaf 1970 te bedienen van het Sranantongo, de Surinaamse volkstaal.
Zijn gedichten hebben bijgedragen aan het nationale bewustzijn van Suriname, maar omdat de politieke ontwikkelingen van na de onafhankelijkheid hem teleurstelden, heeft Slory de arena van het publieke debat vaarwel gezegd. Slory publiceerde vanaf 1961 een dertigtal bundels, in het Nederlands, in het Sranantongo en in het Spaans. De sociale en politieke actualiteit, in Suriname en daarbuiten (Afrika, Vietnam), de verhouding met Nederland, de natuur en de schoonheid van de zwarte vrouw zijn steeds terugkerende thema’s in zijn gedichten.
Persreacties
NRC Handelsblad, 18 nobvember 1996
‘Hij heeft het ongeluk te wonen in een land, waar de eigen kunst en kunstenaars niet in erg hoog aanzien staan. Zijn dichtbundels verkoopt Slory zelf, op straat, geen ongebruikelijke activiteit voor Surinaamse schrijvers. Filmer John Albert Jansen heeft Michael Slory enige tijd gevolgd (..) Zoals een gedicht laat de filmer de beelden en woorden voor zich spreken.’
Trouw, 18 november 1996
‘John Albert Jansen heeft het bestaan van Michael Slory indringend verfilmd. De sfeer van Suriname, met zijn overvloedige natuur en meedogenloze klimaat, is mooi in beeld gebracht. In alle rust komt de dichter in beeld bij zijn huis en tijdens zijn bezoek aan de hoofdredacteur van de krant ‘De Ware Tijd’, de nestor van de Surinaamse journalistiek Leo Morpurgo, die regelmatig Slory’’s gedichten publiceert.’
Het Parool, 18 november 1996
‘Tegenover de filmmaker uit Nederland citeert hij moeiteloos uit een van zijn favoriete dichters: Leopold. Couperus vindt hij ook nog steeds geweldig wegens diens beeldende taal. Zo staat Slory in twee tradities tegelijk: de Nederlandse en de Surinaamse. Suriname wordt getoond in prachtige sfeerbeelden. Nederland wordt verklankt in de taal van de gedichten.’
